Vanavond om vijf voor twaalf denk ik nog één keer terug aan het afgelopen jaar. Alles passeert nog een keer. December is in zijn geheel eigenlijk al een terugkijkmaand. Sport is bij uitstek geschikt voor allerlei jaarlijstjes. Het is natuurlijk wel appels met kiwi’s vergelijken. Ik vind die wedstrijd in een wedstrijd niet zo boeiend. Vooral omdat het vergelijkingsmateriaal al gewonnen heeft.
Liever denk ik aan de verliezers van 2012. En dat waren er dit jaar weer veel. Neem bijvoorbeeld het wielrennen, de sport waar toch het meeste wordt verloren. Om Lance Armstrong kunnen we niet heen als Grote Verliezer. Toch hoeven we met hem niet echt medelijden te hebben. Zijn verlies is zo groot dat hij bijna een winnaar is. Geen renner lukte het eerder om in één jaar zeven Tours te verliezen. Sportief gezien is zo’n groot verlies ook eigenlijk onmogelijk.
Nee, de echte sportieve verliezers in het wielrennen waren anderen. Ik denk bijvoorbeeld aan Fabian Cancellara. Een val tijdens de Ronde van Vlaanderen over een bidon werd hem al vroeg in het seizoen fataal. Of wat te denken van Cadel Evans? Die zijn Tourzege van vorig jaar mannelijk probeerde te verdedigen. Maar in de derde Tourweek leek het bij Cadel meer of hij in plaats van een fiets een looprek probeerde voort te bewegen. Vanaf de zevende plek moest hij zijn hoofd diep buigen voor Tourwinnaar Bradley Wiggins.
Maar er waren dit sportjaar nog veel meer verliezers in grote en kleine mate waar ik aan denk. Een aantal op een rij: Het Nederlands voetbalelftal (Oh, ja…), schermer Bas Verwijlen, zwemster Femke Heemskerk, judoka Henk Grol (wat baalde hij van brons), Michaëlla Krajicek (weer niet haar jaar), marathonloopster Miranda Boonstra (mocht op een paar seconden niet naar Londen). En uit mijn eigen sport triatlon: Rachel Klamer en Maaike Caelers (die meer van hun optreden op de Olympische triathlon in Londen hadden verwacht)
Als het dan één minuut voor 2013 is, bekruipt mij altijd nog een gevoel dat ik toch terug wil. Dan wil ik niet die tijdmachine richting de toekomst in stappen. Dat moment duurt maar even. Voor de verliezers van 2012 in de sport zal dat moment nog korter duren. Zij weten: het wordt vanzelf weer 2013.