En zo begon 2013 voor Annette Gerritsen met het einde van haar schaatsseizoen. Het NK sprint in Groningen kon seizoenen maken of breken. Het NK Afstanden in november maakte voor haar al een eerste scheur in haar seizoen. Met een veertiende plek op de 1500 meter, een negende plek op de 1000 meter en een zesde plek op de 500 meter had de sprintster geen toegang tot het Worldcupcircuit. Ze bleek niet fit genoeg.
Daarna had ze nog twee maanden om weer topfit te worden. Ze leek weer helemaal opgeladen, maar ondertussen sluimerde het virus dat haar eerder van het ijs hield nog gewoon mee naar het NK Sprint. Aan het begin van het sprintweekeinde was ze nog positief en droomde ze lachend nog van een goeie afloop van het NK.
Na de negende plek op de 500 meter en de twaalfde plek op de 1000 meter was van de lach op haar gezicht weinig meer over. Ze was toch niet zo fit als ze had gedacht. Of gehoopt. Na de wedstrijd kreeg ze ook nog last van huiduitslag, ook een gevolg van het virus wat met haar mee gekropen was. Voor de camera zag je haar tijdens een interview na de 1000 meter ook even naar een jeukplekje zoeken onder haar groene jasje.
De volgende morgen besloot ze zich af te melden voor de tweede dag van het NK Sprint. De scheur in haar seizoen werd zo een wak. Ze moet meteen gedacht hebben aan het missen van het WK Sprint, waar ze twee jaar terug nog het zilver pakte. Toch zei ze opluchting te voelen.
Dat klonk nogal vreemd uit de mond van een schaatsster die net noodgedwongen een punt achter haar seizoen had gezet. Het strijden tegen het verder scheuren van haar wedstrijdseizoen had haar de voorbije maanden ook een beetje opgebroken. De druk die het mislukte NK Afstanden op het NK Sprint had gelegd kon ze nu laten ontdooien.
Topsporter zijn lijkt vaak zo mooi en overzichtelijk. Je hoeft alleen maar aan je sport te denken en dan wordt je daar ook nog voor betaald. Ik heb ook vaak gedacht dat het leven van een prof alleen maar ideaal kan zijn. Die gedachte is, zoals bij veel ideaalbeelden, alleen op het vaak gehoorde succesverhaal gebaseerd.
Annette Gerritsen kan nu even haar rust nemen, tot ergens in april. Haar agenda blijft even leeg. Of ze die lege schaatsmaanden gaat opvullen met een lange vakantie of juist veel training wist ze gisteren nog niet. Ik hoop voor haar alsnog op een strenge winter in de komende resterende wintermaanden, zodat ze op het natuurijs weer scheuren in het ijs kan trekken.